Πήγε στο ΟΔΔΥ ο κυρ Σπύρος (ΟΔΗΣΗ το
λέγαν τότε, ή κάπως έτσι) και πήρε, τσάμπα σχεδόν, ένα σαπάκι Σιτροέν,
από εκείνα τα μεγάλα τα παλιά με τους μασπιέδες του καιρού του Μπορσαλίνο.
Κι
ήταν κι ο Τζων ο ελληνοκαναδέζος που μόλις είχε ανοίξει στην οδό Χειμάρας στον
Υμηττό κάτι μεταξύ φαναρτζίδικου και σιδηρουργείου. Σμίξανε και ο Τζων τον
έπεισε ότι:
-Θα το κάνω εγκώ βέρυ
μπιούτιφουλ . Τέτοια κάρα νέβερ εγκέν κάνουνε.
Και πες πες την δάγκωσε
τη λαμαρίνα ο κυρ Σπύρος. Και τι λαμαρίνα. Σιδηροελάσματα από 3 χιλιοστά και πάνω. Με τέτοια φύλλα αντικατέστησε όλες μα όλες τις
λαμαρίνες. Βέβαια δεν ήταν οι νέες καμπύλες της σιτροέν αρκούντως γαλλικές. Ολο
γωνιες ήταν σαν τανκ στο Βερντέν. Πήρε
μήνες αυτή η μεταμόρφωση και ήρθε η ημέρα που θα έκανε το ντεμπούτο της η ούτως
ανασκευασθείσα λιμουζίνα.
Καταστρόφ!
Με πατημένο τέρμα το
γκάζι η δευτέρα ταχύτητα έμπαινε μετά από 2-3 λεπτά και ήθελε αλλά τόσα για να
πιάσει τα 15 με 20 χιλιόμετρα την ώρα.
Τόσο βαρύ είχε βγει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου