Καλοκαίρι και καταχνιά.

Καλοκαίρι και καταχνιά.

Ζέστη και κάπνα. Από τα κάρβουνα. Δεν έχει να κάνει με τον Τένεσι Ουίλιαμς. Αλλά με τον  Ασλάν.

Κοίτα σύμπτωση τώρα. Κάπου έγραφα τις προάλλες για αυτόν, τον ταμία του Σάββα του Αρμένη στο Μοναστηράκι, στη γειτονιά των Μπαιρακτάρη, Θασνάση κλπ. 

Αρμένης κι αυτός,  είχε στήσει το τραπεζάκι του με την ταμειακή του, σε ένα παράθυρο στη γωνία του μαγαζιού στην Μητροπόλεως με το στενάκι της Καλίππου..

Ουρά οι αλλοδαποί τουρίστες κι οι ιθαγενείς περίμεναν να πάρουν την απόδειξη για να περάσουν στους γύρους για τα περαιτέρω, σουβλάκι με ή χωρίς τα διάφορα.

Κι έγραφα για μια μέρα καύσωνα, καιγόταν η Αθήνα, που περνάω από κει και τι να δώ;

Ο ταμίας με το τραπεζάκι του και την ταμειακή του στο παράθυρο, αλλά από την έξω μεριά για να αντέξει. Κι η ουρά να περνάει απ την άλλη μεριά του παραθύρου,  μέσα απ το καμίνι του μαγαζιού.

Και ξαφνικά, να οι σκηνές της καταδίωξης του Μαζιώτη στην τηλεόραση, όπως τις κατέγραψε η κάμερα του μαγαζιού. Μέσα απ το παράθυρο.