Η τεκνατζού μου

Περίμενα το μεσαίο μου γιο στο αεροδρόμιο του Ελληνικού και να η Αρτεμη με τις βαλίτσες να βγαίνει από την αίθουσα. Ηταν στην ίδια πτήση. Το κοριτσάκι μου που ήταν πια μεγάλη γυναίκα.

–Τι έγινε βρε, πως από δω;
–Περιμένω το γιο μου.
Που μόλις έφτασε κι αυτός με το καροτσάκι και τις βαλίτσες του.
-Γιός σου είναι;

-Ναι γιατί;

-Όχι ρε γαμώτο!

Προσπάθησα να μάθω προς τι η έκπληξη της κυρίας  αλλά στα προσωπικά του ήταν πάντα τάφος ο μικρός.

Αργότερα έμαθα από την ίδια ότι του την είχε πέσει στο αεροπλάνο, η τεκνατζού…